Songs Of Love and Eternity

Songs of Love and Eternity (vijf gedichten van Emily Dickinson) werd gecomponeerd in september en oktober 1955. De eerste uitvoering vond echter pas in 1967 plaats, dus - net als bij Nostalgies het geval was - twaalf jaren na het ontstaan. Hoewel het misschien onwaarschijnlijk klinkt, is het toch waar dat de muziek wegens de chromatische complicaties en de daarmee samenhangende intonatie-moeilijkheden lange tijd voor onuitvoerbaar werd gehouden. De vijf korte liederen waaruit de cyclus bestaat (aanvankelijk waren het er zes), vertonen onderling grote structurele verschillen. Onderscheid in 'instrumentering' is daarbij inbegrepen. Alleen het tweede en vijfde lied zijn voor het volledig ensemble van sopranen, alten, tenoren en bassen geschreven. De overige drie liederen voor diverse combinaties daaruit.

In de tekstloze stemmen worden acht verschillende timbres voorgeschreven, namelijk behalve het zingen op vijf verschillende klinkers het zingen met gesloten mond, met bijna gesloten mond en het zoemen op de medeklinker Z. Het komt de verstaanbaarheid van woorden en zinnen ten goede wanneer niet alle stemmen doorlopend tekstdragende stemmen zijn.